Portfel inwestycyjny – pojęcie i sposoby zarządzania
Kiedy mówimy o inwestowaniu portfelowym, pierwsze co przychodzi nam na myśl to obraz Wall Street, giełdy, rozwrzeszczanych maklerów.
W ramach tego artykułu wyjaśnimy, czym jest to pojęcie na poziomie zawodowym menedżera i inwestora. Czym zatem jest portfel inwestycyjny?
Portfel inwestycyjny – koncepcja
Przez inwestycję portfelową rozumie się lokowanie środków finansowych i pieniężnych w zakup papierów wartościowych, gdzie ma być osiągnięty zysk bez posiadania uprawnień kontrolnych nad działalnością emitenta.
Innymi słowy, portfel inwestycyjny to połączenie aktywów finansowych (akcje i obligacje) i realnych inwestora (nieruchomości), które stanowią formę inwestycji.
Podobnie jak jego poszczególne składniki, może być przedmiotem analizy statystycznej w zakresie oceny ryzyka, oczekiwanej stopy zwrotu i innych.
Inwestycje portfelowe to wszystkie transakcje dotyczące dłużnych lub kapitałowych papierów wartościowych, które nie są inwestycjami bezpośrednimi.
Inwestycje portfelowe obejmują udziałowe papiery wartościowe (o ile nie gwarantują skutecznej kontroli nad spółką emitującą), jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych.
Nie obejmują one transakcji takich jak sprzedaż odwrotna (tzw. Repo) czy pożyczanie papierów wartościowych.
W uproszczeniu inwestycje portfelowe to transakcja, w której inwestorzy nabywają aktywa finansowe z jednego kraju (przede wszystkim papiery wartościowe) w innym kraju.
W tym przypadku inwestorzy nie przejmują aktywnej kontroli nad instytucjami emitującymi papiery wartościowe, ale cieszą się z realizacji zysków.
Zyski generowane są przez różnice w kursach walut lub wahania stóp procentowych, dlatego inwestorzy zainteresowani papierami wartościowymi często opierają swoje decyzje na ratingu danego kraju.
W skład pakietu posiadanych papierów wartościowych wchodzą:
- akcje;
- weksle;
- obligacji;
- emisje obligacji państwowych i komunalnych.
Istota zarządzania portfelem — podstawy
Zarządzanie portfelem inwestycji finansowych jest bezwzględnie procesem ciągłym.
Obejmuje on fazę planowania, realizacji i raportowania wyników.
Proces ten polega na analizie warunków ekonomicznych, określeniu ograniczeń i celów klienta oraz alokacji aktywów.
Zarządzanie portfelem to sztuka i nauka podejmowania decyzji dotyczących struktury i polityki inwestycyjnej, równoważących zyski i ryzyko.
Zarządzanie portfelem polega na określeniu mocnych i słabych stron w wyborze między długiem a akcjami, krajem a zagranicą, wzrostem a bezpieczeństwem.
I wieloma innymi kompromisami, które napotyka się przy próbie maksymalizacji zysków przy danym poziomie ryzyka.
Portfelem inwestycyjnym można zarządzać w sposób pasywny lub aktywny.
Zarządzanie swoimi finansami ułatwi również dobre konto bankowe: https://www.egospodarka.pl/162481,Jakie-konto-bankowe-wybrac,1,117,1.html
Główne elementy procesu zarządzania
Głównym elementem zarządzania jest alokacja aktywów, która opiera się na długoterminowej strukturze aktywów.
Alokacja aktywów opiera się na fakcie, że różne rodzaje aktywów nie poruszają się konsekwentnie i niektóre są bardziej zmienne niż inne.
Kształtuje się nastawienie na optymalizację profilu ryzyka/zwrotu inwestora.
Odbywa się to poprzez inwestowanie w mieszankę aktywów, które mają niską korelację ze sobą.
Inwestorzy o bardziej agresywnym profilu mogą ważyć swój portfel w kierunku bardziej zmiennych inwestycji.
A osoby o bardziej konserwatywnym profilu mogą go zważyć w kierunku bardziej stabilnych inwestycji.
Dywersyfikacja jest bardzo popularną metodą stosowaną w zarządzaniu portfelem.
Nie da się konsekwentnie przewidzieć pewnych zwycięzców i przegranych.
Konieczne jest stworzenie portfela inwestycyjnego o szerokim pokryciu aktywów.
Dywersyfikacja to alokacja ryzyka i zwrotu w ramach danej klasy aktywów.
Ponieważ trudno jest przewidzieć, które konkretne aktywa lub sektory mogą być liderami.
Dywersyfikacja dąży do uzyskania zysków ze wszystkich sektorów w czasie, ale przy mniejszej zmienności w danym momencie.
Re-balansowanie jest techniką stosowaną w celu przywrócenia portfela do jego pierwotnej docelowej alokacji w odstępach rocznych.
Metoda ta jest ważna dla utrzymania mieszanki aktywów, która najlepiej odzwierciedla profil ryzyka/zwrotu inwestora.
W przeciwnym razie ruchy rynkowe mogą narazić portfel inwestycji finansowych na większe ryzyko lub mniejsze możliwości zwrotu.
Na przykład, inwestycje, które rozpoczynają się od alokacji w 70% w akcje i 30% w instrumenty o stałym dochodzie, mogą, w wyniku przedłużającego się wzrostu na rynku, przejść do podziału 80/20.
Co naraża inwestora na ryzyko większe niż to, z którym może sobie poradzić.
Re-balancing polega na sprzedaży papierów wartościowych o niskiej wartości i przesunięciu wpływów do papierów wartościowych o niskiej wartości.
